Onuncu Söz, Risale-i Nur’un ilk yazılan eserlerindendir. 1927 yılında Barla’da yazıldı. Risalenin telifi bitince Üstad Bediüzzaman: “Elhamdülillah küfrün belini kırdık” diyerek sevincini izhar ediyordu. Bu risale, haşr-i cismaniyi yani öldükten sonra cesetlerin yeniden diriltilmesini aklî ve mantıkî delillerle ispat ediyordu. Hazret-i Üstad, Onuncu Sözün bu özelliğini şu cümlelerle açıklıyordu: “Risâle-i Nûr eczalarının, bütün mühim hakaik-i imaniye ve Kur’âniyeyi en muannide (inatçı inkârcılara) karşı dahi parlak bir sûrette isbat etmesi, çok kuvvetli bir işaret-i gaybiyedir ve bir inayet-i İlâhiyedir. Çünki hakaik-i imaniye ve Kur’âniye içinde öyleleri var ki, en büyük bir dâhi telakki edilen İbn-i Sina, fehminde (anlamakta)aczini i‘tirâf eylemiş: “Akıl buna yol bulamaz” demiş. Onuncu Söz Risâlesi o zatın dehâsıyla yetişmediği hakaiki, avamlara da, çocuklara da
bildiriyor.”1