Cemaatle namaz kılan bir Müslüman o anda beraber saf tuttuğu diğer Müslümanların aynen kendisi gibi Allah’a ibâdet ettiklerini, kendisiyle aynı hakîkatlere inandıklarını düşünüp bu kadar insanın inandığı, gönülden bağlandığı İslâmiyet’in ve onun bildirdiği hakikatlerin yanlış olamayacağını idrak eder.

İSLÂMİYETTE CEMAATE TEŞVİK

İslâmiyet, Müslümanların bir araya gelmelerine, birbirleriyle görüşüp kaynaşmalarına çok ehemmiyet vermiş, farz namazların cemaatle kılınmasını emrederek cemaati mazeretsiz olarak terk edenleri şiddetle tehdit etmiştir. Hatta beş vakit namazda özellikle sabah ve yatsı namazlarında cemaati terk etmeği münâfıklık alâmeti saymıştır.
Fıkıh âlimleri de konuyla ilgili âyet-i kerime ve hadîs-i şeriflere bakarak cemaatle namaz kılmayı kuvvetli bir sünnet olarak yorumlamışlardır. İslâmiyet’in bu konuya verdiği önemi göstermesi açısından ilgili hadîs-i şeriflerin bir kısmını şöyle sıralamak mümkün: [Devamını oku…]

Eğer bir namazı veya abdesti veya herhangi bir ibâdeti şartlarını en iyi şekilde yerine getirerek yapacağız diye uğraşırken ifrat edip tekrar tekrar iade ediyor hâle geldiysek ve “Bir türlü şartlarını yerine getiremiyorum” fikrinden kurtulamıyorsak … Her mü’min, âhirete yapacağı en önemli yatırımın günde beş defa namaz yoluyla Rabbi’nin huzurunu çıkmak ve ona şükür ve ibâdetlerini arz etmek olduğunu bilir. Hadis-i şerîfte buyrulduğu gibi namaz dinin direğidir, hem mü’minin miracıdır, hem de kabirde ilk suâle çekileceği amelidir.
İşte mü’min bir kul, bu şuur ile namaza durmuş ve huzur ile ibâdetini yapmaya niyet etmiş iken birden şeytandan veya fikir çağrışımı yoluyla gelen bazı vesveseler, akıl, kalb ve hayalinde uçuşmaya başlar. Namazdaki lezzetini kaçırarak ciddî bir telaş ve heyecana sebeb olur. O vesveseleri kendi fikirleri zannederek “Eyvah ben ne yapıyorum? Benim kalbim bozuk ki namaz gibi en kudsî bir ibâdette en çirkin şeyleri düşünüyorum, hayal ediyorum.” diyerek kendisi ve ibâdeti hakkında ümitsizliğe düşer. Hatta bu sebeble namazı bile terk edebilir. Zaten şeytanın istediği tam da budur. [Devamını oku…]

Müslümanları namaza çağırmak için vahiyle, sâdık rüyalarla tesbît edilmiş İlâhî bir sadâ ve manevî bir nidâ ezan. Biri ensardan Abdullah b. Zeyd (ra), diğeri muhâcirînden Hz.Ömer (ra) ezan ile rüyalarında tanıştılar ve bu sâdık rüyalarını Resûl-i Ekrem’e bildirdiler.

Onlara rüyâ ile bildirilen bu İlâhî sadâ daha önceden vahiyle Hz. Peygambere de bildirilmişti. “Bu hususta vahiy senden önce davrandı yâ Ömer!” diyordu Âlemlerin Fahrı (asm) ve “Kalk yâ Bilâl namaz için seslen!” diye emretti

Bilâl’ine (ra)… Ezan deyince akla ilk gelen yıldız Hz. Bilâl de (ra) her ezandan önce “Allâhım! Ben, Sana hamd eder, Kureyş müşrikerinin senin dinine karşı ayaklanmalarından dolayı yardımını dilerim!” şeklindeki duâsını yapar ve yüreklere işleyen o gür sesiyle ezânı okurdu… [Devamını oku…]